خردمندی در برابر دیوانگی

✅ترامپ به ایران شلیک خواهد کرد؟
 
 ✍به قلم جعفر محمدی

عصر ایران - دونالد ترامپ، از روزی که به کاخ سفید رفته است، رفتارهای عجیب و غریبی از خود بروز داده است؛ برخی روان شناسان با بررسی حرکات و رفتارهای تکانشی ترامپ، بر این باورند که وی دچار عارضه روانی نارسیسیم (خودشیفتگی شدید) است. هم از این روست که در 10 روز اول ریاست جمهوری اش، 20 فرمان صادر کرده است که در نوع خود جالب توجه است. او در نظام آمریکا که ساختاری مبتنی بر اصول دموکراتیک دارد، به طور ملموسی تکروی را پیشه کرده است.

البته جامعه مدنی و سیستم قضایی آمریکا نیز در مقابل این روند سکوت نکرده و تقابل با ترامپ آغاز شده است؛ کما این که تظاهرات متعددی علیه فرمان های عجیب و غریب ترامپ در آمریکا شکل گرفته و برخی قضات نیز رأی به ابطال فرمان ضدمهاجرتی ترامپ داده اند.

با این حال پیش بینی می شود ترامپ همچنان مسیر جنجال آفرین خود را ادامه دهد؛ شخصیت و سابقه مدیریتی او نیز مؤید این پیش بینی است.
از این رو، در ماه ها و سال های پیش رو، تنش های داخلی در آمریکا تشدید خواهد شد و موج مخالفت ها با ترامپ افزایش خواهد یافت. این وضعیت ترامپ را نه فقط از لحاظ سیاسی، که با توجه به شخصیت اش، از نظر روانی هم خواهد آزرد. جایگاه دولت ترامپ، حتی در میان حزب جمهوری خواه نیز متزلزل خواهد بود و  شکست اش در انتخابات آتی و قدرت گرفتن مجدد دموکرات ها دور از انتظار نخواهد بود.
 
تجربه تاریخ ثابت کرده است که هر گاه قدرت های بزرگ در داخل دچار تنش و تنازع شده اند، یکی از راه های مهار این وضعیت، "فرا فکنی" بوده است، بدین معنی که با ایجاد جنگی در خارج از مرزها، هر گونه تقابل با دولت در داخل، نه صرفاً یک اختلاف سیاسی که رویکردی ضدملی تلقی شود.

با توجه به آنچه گفته شد، بر خلاف دوران باراک اوباما احتمال این وجود دارد که ترامپ به عنوان رئیس جمهور و فرمانده کل نیروهای مسلح آمریکا، جنگی را علیه کشوری دور از مرزهای آمریکا آغاز کند.

از آنجا که هم شخص ترامپ تمایلات ضد ایرانی دارد و هم اطرافیان او و مشخصاً وزیر دفاع اش، ممکن است حماقت ترامپ در جنگ افروزی متوجه ایران شود.

در این میان آنچه باید در ایران لحاظ شود تا شرّ ترامپ آسیبی به کشورمان نرساند، ادامه اسلوب میانه روی در عرصه بین المللی است. جهان هم اکنون علیه ترامپ است، هم افکار عمومی و هم اغلب دولت های آن. در چنین فضایی که قطعاً به نفع ایران است، هر رویکرد غیر اصولی و غیر دیپلماتیک ایران می تواند فضا را تغییر دهد و علیه ایران رقم بزند.

لذا باید در عین حفظ اقتدار - که لازمه هر ملتی است - از دادن هر گونه بهانه به دست نومحافظه کاران آمریکایی خودداری کرد. همه اشکال تندروی در داخل و سیاست خارجی، دقیقاً آرزوی شخص ترامپ، صهیونیست ها و جریان سعودی است.

اگر دولت ایران همچنان با تدبیر و دیپلماسی روابط خارجی اش را پیش ببرد، حتی اگر آمریکا بخواهد اقدامی علیه ایران انجام دهد، نخواهد توانست ائتلاف بین المللی عیله کشورمان شکل دهد.

لذا برخلاف برخی تحلیل های احساسی که می گویند باید در برابر ترامپ، ما نیز ترامپ گونه رفتار کنیم، باید گفت که اتفاقاً پادزهر رفتارهای هیجانی و تکانشی ترامپ، دیپلماسی خردمندانه است.

ایران بعد از برجام در مسیر بهبود جایگاه بین المللی قرار گرفته است و این، مطلوب جریان های ضدایران نیست؛ آرزوی آنها این است که هر اقدامی علیه ایران با بهانه ای باشد که تهران به دست شان می دهد.

در برابر دیوانه، نباید دیوانگی کرد، عقلانیت باید پیشه کرد.

نشریه اچ ‎بی‎آر (هاروارد بیزنس ریویو) در سال 2016، صلاحیت‎های مورد نیاز رهبری را با بررسی نظرات 195 مدیر برجسته، در 15 کشور دنیا، که در 30 شرکت جهانی مشغول فعالیت بوده‎اند، به ترتیب زیر معرفی کرده است:

 ۱. داشتن استانداردهای اخلاقی بالا

۲. تبیین آرمان‎ها و اهداف با رهنمودها و جهت‎دهی‎های نرم

۳. تبیین شفاف انتظارات

۴. انعطاف در تغییر دیدگاه‎‎ها

۵. متعهد به آموزش مستمر

۶. ارتباطات مداوم و باز

۷. پذیرا بودن ایده‎ها و رویکردهای جدید

۸. ایجاد احساس برد و باخت مشترک (و نه انفرادی)

۹. رهبر پروری

۱۰. ایجاد فضای امن سعی و خطا

خزان کسب و کار در هزارتوی بازار بزرگ

داستان موفقیت KFC

خطای ذهنی پس بینی و هرکول پوآرو

سریال خانم مارپل یا هرکول پوارو را یادتان هست؟ برای بسیاری از ما پیش می آمد که وقتی در پایان  مشخص می شد، قاتل چه کسی بوده است؛ به راحتی فراموش می کردیم که در حین تماشای سریال ما به افراد دیگری به عنوان قاتل ظنین می شدیم و اتفاقاً وقتی سریال به پایان می رسید و شخصیت ها و رفتارهایشان را بازنگری می کردیم ، کاملاً معتقد می شدیم که غیر از اون قاتل واقعی کس دیگری نمی توانسته مرتکب قتل شده باشد ! و به راحتی برداشتهای قبلی خود را که فراموش کرده بودیم ، نقض می کردیم ! به عبارتی ممکن است در حین تماشای سریال با خود می گفتیم که همه سریال رو می توانم پیش بینی کنم ولی در واقع احتمالاً مرتکب اشتباه شده باشید.

به این خطا می گویند خطای پس بینی (Hindsight Bias) درست برعکس پیش بینی! چون ما در پیش بینی، آینده را حدس می زنیم اما در پس بینی ما گذشته آنچه اتفاق افتاده است را می گوییم که قبلا حدس زده بودیم در صورتی که چنین کاری نکردیم. 

تمایل ناآگاهانه افراد به درک واقعه به عنوان یک رویداد قابل پیش بینی بعد از وقوع رویداد را خطای پس بینی می گویند. به عبارتی وقتی رویدادی اتفاق افتاد، مردم سعی دارند آن را به عنوان یک رویداد از قبل قابل پیش بینی تلقی کنند و در بیان علت وقوع رویداد، تحلیل های به ظاهر منطقی و درستی از آن ارائه دهند! در واقع ذهن تمایل دارد که وقتی رویدادی اتفاق افتاد، دلیل های به ظاهر منطقی لازم و کافی برای وقوع آن پیدا کرده و احساس کند براحتی می توانسته آن را از قبل پیش بینی کند! در حالیکه عملاً قبل از وقوع رویداد، امکان دستیابی به آن دلائل و پیش بینی واقعه براحتی ممکن نبوده است.
 
موقعی که یک مسابقه فوتبال به پایان می رسد و یکی از دو تیم شکست می خورد ، تقریباً اغلب افراد در گروههای چند نفری شروع به پیدا کردن دلائل شکست می کنند و هر کسی از زاویه دید خودش مواردی از علت شکست را بیان می کند که قبل از بازی ممکن است به آنها فکرهم نکرده باشد و حتی ممکن است تا قبل از شروع بازی به برد تیم محبوب خود امیدوارهم بوده باشد ! به عنوان مثال یکی میگه " آره دیگه وقتی مربی به بازیکن خارجی اعتقاد نداره ، همین میشه! " یا اون یکی میگه "کلاً سیستم  4-4-2 برای این تیم جواب نمیده ما باید بریم سمت 3-5-2 ، راه دیگه ای نداریم ! معلوم بود می بازیم!

☑️⭕️ تحلیل و تجویز راهبردی:

به راستی چرا ما پس بینی می کنیم؟ دو دلیل:
اول اینکه رخداد امری که اتفاق افتاده است را عادی و اجتناب پذیر جلوه دهیم. (معلوم بود که شکست می خوریم)
دوم اینکه ما تمایل داریم ثابت کنیم قدرت پیش بینی امور و رخدادها را داریم! 

حالا این پس بینی چه ایرادی دارد؟ دو ایراد:

ایراد اول: ما پیش بینی های قبلی خود را تحریف و یا فراموش می کنیم! یعنی زمانی که پیش بینی هایمان درست از آب درنیامد، سعی می کنیم تاریخ را تحریف کنیم و مثلا می گوییم که البته من گفته بوده که اگر فلان و بهمان آنگاه ما پیروز می شویم؟
ایراد دوم: ما چون خودمان را به طرز خیلی حرفه ای گول می زنیم بنابراین هیچگاه به خطای خود آگاه نمی شویم و بنابراین هیچگاه یاد نمی گیریم.

رهیافت برای مقابله با این خطا چیست؟

مستندسازی پیش بینی ها: بهترین راه مکتوب کردن پیش بینی هاست. من دوستی دارم که دکترای اقتصاد و مشاور بلندپایه و مدرس این رشته است. وی اول هر سال پیش بینی هایش را در مورد متغیرهای کلان اقتصاد می نویسد و آخر سال واقعیت ها را با پیش بینی هایش مقایسه می کند. به وضوح دارم مشاهده می کنم که راه برای آنکه در طول زمان قدرت پیش بینی خود را افزایش دهیم و در دام پس بینی نیفتیم فوق العاده کارآمد است.

آیا فرمان اجرایی ترامپ به نفع تهران تمام می‌شود؟