اندازه اتاقی که در آن فکر می کنید روی تصمیمات شما تاثیر می گذارد
به نوشته آکادمی تفکر، پژوهشگران دانشگاه میشیگان از دانش آموزان خواستند تا چند مسئله را حل کنند درحالی که یکبار داخل یک اتاقک مقوایی با ابعاد محدود نشستند و بار دیگر خارج از آن. البته در زمانی که دانش آموزان داخل اتاقک مقوایی بودند احساس تنگی نمی کردند. نتیجه این بود که وقتی دانش آموزان در خارج از چارچوب (اتاقک مقوایی) بودند بهتر توانستند مسایل را حل کنند.
در آزمایش دوم، دانش آموزان را در حالیکه یکبار آزادانه و باردیگر در یک مسیر مشخص و تعیین شده راه می رفتند، اقدام به حل مسئله کردند. نتیجه این بود که در حالت راه رفتن آزادانه، دانش آموزان دارای تفکر واگرای بیشتری بودند. تفکر واگرا، شرط لازم برای تفکر خلاق است.
بنا به عقیده پژوهشگران، چنانچه محیط های آموزشی و کاری دارای چاردیواری های کمتری بوده و از سالن ها و فضاهای بازتری استفاده شود، توان خلاقیت دانش آموزان و کارمندان افزایش می یابد.
☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی
اگر کمی به دستاوردهای فکری خود فکر کنیم، به تجربه نیز درخواهیم یافت که فضای فیزیکی کاملا بر نحوه تفکر ما موثر است. شاید به همین خاطر باشد که بسیاری از ثروتمندان و مدیران بخشی از گفتگوهای خود را در فضاهایی باز مانند زمین گلف انجام می دهند و جالب اینجاست که ایده برخی از کسب وکارهای موفق در زمین گلف استارت خورده است.
در همین راستا پیشنهاد می شود این چهار راهکار را تجربه کنید: دو تایش برای زندگی شخصی و دو تایش برای محیط کاری تان:
زندگی شخصی:
1- هر از چند گاهی تا مکان های مرتفع پیاده روی کنید و در حین پیاده روی فکر کنید و مدتی از آن جا به پایین و دور دست بنگرید و در راه بازگشت دوباره فکر کنید و اگر به ایده ای رسیدید صدای خود را ضبط کنید.
2- اتاق نشیمن و خواب خود را برانداز کنید شاید ما پول نداشته باشیم که یک اتاق بزرگ و زیبا و با پنجره هایی بزرگ رو به دریا داشته باشیم اما می توانیم از چراغ های نورانی تر، رنگ های شادتر و خلاقانه تر و تصاویر الهام بخش تراستفاده کنیم.
محیط کاری:
1- هر چند وقت یک بار مکان جلسات خود را تغییر دهید. آن را در بیرون سازمان برگزار کنید. حتما مکانی را انتخاب کنید که سقف بلندی داشته باشد و پنجره های بزرگ رو به بیرون با یک افق دید بسیار مناسب و جایی برای راه رفتن، قدم زدن و گفتگوهای غیر رسمی. گاهی اوقات با تغییر مکان، فضای فکری عوض می شود.
2- سه فاکتور اتاق جلسات خود را مجدد بررسی کنید: آیا اتاق شما به اندازه کافی نور دارد؟ آیا رنگ اتاق شما مهیج و خلاق است یا مرده و بی روح؟ آیا تصاویری که در اتاق جلسات هست به اندازه کافی جذاب، انرژی بخش و الهام بخش است؟ ما ممکن است برای ویدئو پرژکتور، صندلی و میز اتاق جلسات میلیون ها خرج کنیم بد نیست اندکی از هزینه را به سرمایه گذاری در تغییر فضای فیزیکی تخصیص دهیم.
دکتر مجتبی لشکربلوکی
مدیریت زمان با ماتریس آیزنهاور
1. چقدر آن کار اهمیت دارد؟
2. چقدر انجام آن کار فوری است؟
تنها ابزار ساده برای این مدل ساده تصمیم‌گیری ، یک کاغذ و قلم می‌باشد.
چرا از ماتریس مدیریت زمان استفاده کنیم؟
ممکن است بسیار برایتان پیش آمده باشد که زمانی که پشت میز کارتان می‌نشینید ناگهان با حجم زیادی از کارها و پروژه‌ها مواجه گردید. ممکن است در نگاه اول ، همه اینها مهم به نظر رسند و اغلب اوقات بسیار دشوار است تشخیص دهیم که کدام فوری و کدام بدون فوریت است. ماتریس آیزنهاور این فرآیند را فرموله کرده است و به شما کمک می‌کند که فعالیت های خود را به لحاظ اهمیت و فوریت دسته بدی کنید و برای اجرای آنان پاسخ لازم را اتخاذ نمایید.
همچنین این ماتریس شما را وادار می‌کند که کارهایی که همواره در پس ذهن شما بوده و تاکنون به آنها نیندیشیده‌اید را بر روی کاغذ آورده و زمانی را جهت انجام آن اختصاص دهید.
چگونه با ماتریس آیزنهاور بهره وری خود را افزایش دهیم؟
اولویت‌بندی در کلیه امور، کمک بسیاری در انتخاب فعالیت‌های مناسب و اخذ تصمیم‌های درست می‌نماید و نیز؛ کلید طلائی در تعیین تقدم و تأخر انجام درست فعالیت‌هاست. استراتژی آیزنهاور جهت سازماندهی فعالیت نیز از این تکنیک بهره گرفته است. هر کاری که روی میز کار شما قرار دارد، با شکستن آن مطابق روش آیزنهاور شروع کنید و سپس برای زمان انجام آن تصمیم‌گیری کنید. شما با بهره‌گیری از ماتریس تصمیم‌گیری ، فعالیت های خود را بر اساس 4 احتمال ، دسته‌بندی می‌کنید.
1. فوری و مهم (کارهایی که باید فوراً انجام دهید)
2. مهم اما بدون فوریت (کارهایی که می‌توانید به بعد موکول کنید.)
3. فوری و اما غیر مهم (کارهایی که می‌توانید به فرد دیگری واگذار کنید.)
4. بدون فوریت و غیر مهم (کارهایی که باید حذفشان کنید.)
خردمندی در برابر دیوانگی
✅ترامپ به ایران شلیک خواهد کرد؟
✍به قلم جعفر محمدی
عصر ایران - دونالد ترامپ، از روزی که به کاخ سفید رفته است، رفتارهای عجیب و غریبی از خود بروز داده است؛ برخی روان شناسان با بررسی حرکات و رفتارهای تکانشی ترامپ، بر این باورند که وی دچار عارضه روانی نارسیسیم (خودشیفتگی شدید) است. هم از این روست که در 10 روز اول ریاست جمهوری اش، 20 فرمان صادر کرده است که در نوع خود جالب توجه است. او در نظام آمریکا که ساختاری مبتنی بر اصول دموکراتیک دارد، به طور ملموسی تکروی را پیشه کرده است.
البته جامعه مدنی و سیستم قضایی آمریکا نیز در مقابل این روند سکوت نکرده و تقابل با ترامپ آغاز شده است؛ کما این که تظاهرات متعددی علیه فرمان های عجیب و غریب ترامپ در آمریکا شکل گرفته و برخی قضات نیز رأی به ابطال فرمان ضدمهاجرتی ترامپ داده اند.
با این حال پیش بینی می شود ترامپ همچنان مسیر جنجال آفرین خود را ادامه دهد؛ شخصیت و سابقه مدیریتی او نیز مؤید این پیش بینی است.
از این رو، در ماه ها و سال های پیش رو، تنش های داخلی در آمریکا تشدید خواهد شد و موج مخالفت ها با ترامپ افزایش خواهد یافت. این وضعیت ترامپ را نه فقط از لحاظ سیاسی، که با توجه به شخصیت اش، از نظر روانی هم خواهد آزرد. جایگاه دولت ترامپ، حتی در میان حزب جمهوری خواه نیز متزلزل خواهد بود و شکست اش در انتخابات آتی و قدرت گرفتن مجدد دموکرات ها دور از انتظار نخواهد بود.
تجربه تاریخ ثابت کرده است که هر گاه قدرت های بزرگ در داخل دچار تنش و تنازع شده اند، یکی از راه های مهار این وضعیت، "فرا فکنی" بوده است، بدین معنی که با ایجاد جنگی در خارج از مرزها، هر گونه تقابل با دولت در داخل، نه صرفاً یک اختلاف سیاسی که رویکردی ضدملی تلقی شود.
با توجه به آنچه گفته شد، بر خلاف دوران باراک اوباما احتمال این وجود دارد که ترامپ به عنوان رئیس جمهور و فرمانده کل نیروهای مسلح آمریکا، جنگی را علیه کشوری دور از مرزهای آمریکا آغاز کند.
از آنجا که هم شخص ترامپ تمایلات ضد ایرانی دارد و هم اطرافیان او و مشخصاً وزیر دفاع اش، ممکن است حماقت ترامپ در جنگ افروزی متوجه ایران شود.
در این میان آنچه باید در ایران لحاظ شود تا شرّ ترامپ آسیبی به کشورمان نرساند، ادامه اسلوب میانه روی در عرصه بین المللی است. جهان هم اکنون علیه ترامپ است، هم افکار عمومی و هم اغلب دولت های آن. در چنین فضایی که قطعاً به نفع ایران است، هر رویکرد غیر اصولی و غیر دیپلماتیک ایران می تواند فضا را تغییر دهد و علیه ایران رقم بزند.
لذا باید در عین حفظ اقتدار - که لازمه هر ملتی است - از دادن هر گونه بهانه به دست نومحافظه کاران آمریکایی خودداری کرد. همه اشکال تندروی در داخل و سیاست خارجی، دقیقاً آرزوی شخص ترامپ، صهیونیست ها و جریان سعودی است.
اگر دولت ایران همچنان با تدبیر و دیپلماسی روابط خارجی اش را پیش ببرد، حتی اگر آمریکا بخواهد اقدامی علیه ایران انجام دهد، نخواهد توانست ائتلاف بین المللی عیله کشورمان شکل دهد.
لذا برخلاف برخی تحلیل های احساسی که می گویند باید در برابر ترامپ، ما نیز ترامپ گونه رفتار کنیم، باید گفت که اتفاقاً پادزهر رفتارهای هیجانی و تکانشی ترامپ، دیپلماسی خردمندانه است.
ایران بعد از برجام در مسیر بهبود جایگاه بین المللی قرار گرفته است و این، مطلوب جریان های ضدایران نیست؛ آرزوی آنها این است که هر اقدامی علیه ایران با بهانه ای باشد که تهران به دست شان می دهد.
در برابر دیوانه، نباید دیوانگی کرد، عقلانیت باید پیشه کرد.